Europese kampioenschappen Kata in Malta

Dirk De Maerteleire en Christophe Inghelbrecht behaalden het Brons in de 'Kime No Kata', terwijl Celine Crevals en Nathalie De Pauw op de 8ste plaats eindigden in de 'Ju No Kata'.

Europese Kampioenschappen Kata te Malta, 10 en 11 mei 2008

In la Valletta stonden, tijdens het Pinksterweekend, de EK kata geprogrammeerd.
Het was ondertussen reeds voor de 4° keer dat deze georganiseerd worden. Enkele judoka’s van de VJF hadden de verplaatsing naar Malta gemaakt om deel te nemen. Nieuwkomers Heidi Vlerick/Rico Rutten (nage-no-kata), Celine Crevals/Nathalie De Pauw (juno-kata) en tenslotte ondertussen ‘anciens” Dirk De Maerteleire/Christophe Inghelbrecht (kime-no-kata). Naast de 6 judoka’s waren ook 3 belgische jury-leden aangeduid om aan de tafels te jureren: Eric Veulemans, Raymond De Clercq en Michel Kozlowski (LFBJ)

De delegatie arriveerde op verschillende dagen en was pas voltallig op vrijdagavond. Zaterdag stonden nage-no-kata, juno-kata en katame-no-kata op het programma. De shuttles tussen de hotels en de sporthal waren netjes op tijd. Half uurtje in de bus en we waren ter plaatse.
Binnen, in de sporthal, was de temperatuur prima! De airco hoefde niet te veel te draaien want de buitentemperatuur was slechts 17°. Nefast voor de zonnekloppers, maar ideaal voor de judoka’s. Kleedkamers, douches en toiletten waren eerder op zijn ‘zuiders’. Maar goed, de tatami lag er en da’s eigenlijk al wat telt.

Heide en Rico mochten als eerste aan de slag. Wat zenuwachtig, logisch, maar ze gaven toch een prima demonstratie. In hun reeks waren de meeste deelnemers: 24 koppels. Concurrentie bikkelhard, met alle favorieten van de partij. De uitslag deed lang op zich wachten, maar kwam er uiteindelijk door. Ze werden geklasseerd op een 21ste plaats. Een sterk deelnemersveld en wat tekort aan ervaring duwde ze, onterecht volgens ons allen, naar achteren op de eindtabel. Er waren betere demonstraties gepasseerd, maar ook heel wat slechtere. Zeker op technisch vlak! Vandaar dat ze toch wel streng beoordeeld geweest zijn.Toch niet getreurd echter want ze hebben zonder twijfel nog veel groeimogelijkheden.

Ietsje later was het de beurt aan Celine en Nathalie. Zij waren de dag ervoor 8ste geloot op een totaal van 15 deelnemende koppels. Je merkte dat beide dames zenuwachtig waren bij het begin, maar éénmaal ze bezig waren, verdwenen die. Te vergelijken met de spanning die je voelt vlak voor een shiai... Die verdwijnt ook éénmaal je bezig bent. Ze zetten een puike prestatie neer. Opnieuw waren alle favorieten ook op post, maar we vonden allemaal dat ze niet écht moeten onderdoen hebben. Even later kwam de eindstand: 8ste plaats. Prima voor een eerste deelname. Ze steken hun neus aan het raam! De concurrenten zijn gewaarschuwd. Nog wat tijd geven en de meisjes verhuizen van het middenblok naar bovenaan de tabel-rangschikking.

Ondertussen was op de derde tatami de katame-no-kata ook bezig. Jammer genoeg hadden we geen vertegenwoordigers in deze kompetitie. Het zag echter naar uit dat ook daar de favorieten (Spanje en Italië) de finale plaatsen gingen beslechten.

Om 16u.00, na de openingsceremonie, werden de finales gehouden van de 3 verlopen kata’s van die dag. Van elke kata moeten de eerste drie geklasseerde koppels (in omgekeerde volgorde), op de centrale tatami, opnieuw een demonstratie geven. De vijf juryleden noteren hun punten per techniek. Van de vijf totalen wordt de hoogste en laagste score geschrapt. De som van de overgebleven drie scores geven het totale eindresultaat per koppel. Hoe hoger, hoe beter dus.
In het nage-no-kata ging de titel, verrassend maar niet onterecht, naar de Roemenen. Tweede werden de Spanjaarden en derde de Russen. In het katame-no-kata waren de Duitsers (3° vorig jaar) er niet meer bij. Podium werd verdeeld als volgt: 1 Italië – 2 Italië – 3 Spanje. In het juno-kata uiteindelijk, was de uitslag: 1 Italië – 2 Italië – 3 Rusland.

Italië, Spanje (en ook Rusland) bleken opnieuw dit jaar de beste papieren te hebben. Dat beloofde voor de volgende dag...

Zondag stonden opnieuw, in de voormiddag, de voorrondes gepland: Kime-no-kata en Kodokan Goshin Jitsu. Beide kompetities telden 8 deelnemende koppels. Christophe en ik waren in de kime-no-kata 5° geloot. Net na de Spanjaarden (titelverdedigers) en voor de Duitsers. Eindelijk was het ons beurt. We hadden het gevoel een goede voorronde gedaan te hebben. Dit bleek achteraf ook zo volgens de jury-leden. We kwamen op de 3° plaats en stonden die niet meer af. De finale ronde en podium was een feit. Alleen nog de volgorde kon veranderen. Wij hadden niets meer te verliezen. We stonden 3° en konden, worst case scenario, 3° eindigen. Dat was ook ons motto voor de finale-ronde later op de middag.
Uiteindelijk werd de volgorde niet meer gewijzigd. 1 Spanje – 2 Italië – 3 België. Het scheelde niet veel of we grepen de zilveren plak. (632 punten voor ons italiaanse collega’s tegenover 629 voor ons). Maar goed, we hadden ons beste beentje voorgezet en legden er ons sportief bij neer. De anderen bleken sterker te zijn die dag.
In de Kodokan Goshin Jitsu kompetitie was de eindstand: 1 Italië – 2 Spanje en 3 Italië.

Tevreden keerden we terug naar het hotel, klaar om te vieren. We bevestigen onze podiumplaats van vorig jaar. Het belooft voor de toekomst. Misschien zijn we volgend jaar met een nog grotere delegatie en logischerwijs dan ook met nog meer kans op succes. Ik kan het alleen maar aanbevelen. Voor judoka’s, die na een shiai loopbaan een tweede kompetitie carrière willen uitbouwen, alsook voor judoka’s die nog actief bezig zijn met shiai wedstrijden.

De volgende dag, na het ontbijt, maakten Christophe en ik ons klaar om huiswaarts te keren. Heidi en Rico breidden nog wat vakantie aan. Celine en Nathalie bleven ook nog een dagje langer. Samen met Eric, Raymond en Michel vlogen wij richting huis. Richting zon.

Dirk De Maerteleire

Terug